Intellectuele eigendom

Het intellectuele eigendomsrecht is in essentie een exclusief (verbods-)recht dat bescherming biedt aan daarvoor in aanmerking komende “voortbrengselen van de menselijke geest”. Ideeën, concepten, werkwijzen, methodes of formules op zich kunnen in beginsel niet door een dergelijk exclusief recht worden beschermd, maar enkel de (vormelijke) uitdrukking daarvan. De scheidingslijn tussen idee en uitdrukking is soms heel erg dun, denk maar aan een televisieformat of conceptuele kunst.
Naargelang het voorwerp en doel van de bescherming, verschillen de beschikbare intellectuele eigendomsrechten van aard, omvang en duur.

Daar waar geen van de hier toegelichte beschermingsregimes in aanmerking komt, kan het aangewezen zijn om het voorwerp in kwestie (bijvoorbeeld een formule, bedrijfsprocedé, recept of concept) als ‘bedrijfsgeheim’ contractueel (door middel van geheimhoudingsovereenkomsten of zogenaamde “non-disclosure agreements”) en zelfs materieel (in een kluis) te beschermen. Een tot de verbeelding sprekend voorbeeld is het recept van Coca-Cola, dat al sinds het ontstaan ervan achter slot en grendel zit.